«Εις τιμήν και μνήμην…»

 Του Μητροπολίτη Σάμου Ευσέβιου

«Ααρών τις δεύτερος η Μωϋσής, Θεώ πλησιάζειν ηξιωμένος και θείαν φωνήν χορηγείν τοις άλλοις ισταμένοις πόρρωθεν,…, θερμός το πνεύμα, πολύς το φαινόμενον, πλουσιώτερος το κρυπτόμενον.» (Κάποιος δεύτερος Ααρών ή Μωϋσής, που αξιώθηκε να πλησιάζει στον Θεό και να μεταφέρει την θεία Του φωνή στους άλλους, που στέκονται από μακρυά…θερμός στο πνεύμα, μεγάλος στη ζωή του, πλουσιώτερος στον εσωτερικό του κόσμο.

Με τους επιτάφιους αυτούς λόγους του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, προς τον αδελφόν του Καισάριον τολμώ να προσομοιάσω τον μακαριστόν ήδη, πολυσέβαστον και πολυφίλητον Γέροντα Μητροπολίτην πρώην Πειραιώς κυρόν Καλλίνικον, ο οποίος εκπληρώσας το κοινόν των ανθρώπων χρέος, μετέστη εις τας Ουρανίους Μονάς. Όντως ως άλλος Ααρών ή Μωυσής στάθηκε για την Ορθόδοξη Πατρίδα μας και ιδίως για την πόλη του Πειραιώς ο πολιός Γέρων. Εις διαδοχήν των μεγάλων εκείνων Πατριαρχών και των Πατέρων της Εκκλησίας μας, ανεδείχθη εις τύπον και τόπον Χριστού, γεωργός εις τον κατά Πειραιά Αμπελώνα του και πνευματικός καθοδηγητής, του ιερού Κλήρου και του ευσεβούς Λαού. Φυγιογνωμία ηγετική και προσωπικότητα σπουδαία και πολυσήμαντη. Υπήρξε εμπνευστής και δημιουργός ενός μεγάλου ιεραποστολικού έργου, πάντοτε ακμαίου και ζωηρού καθ’ όλη την πεντηκονταετία, κατά την οποίαν εχρημάτισα πνευματικός του υιός, μοναχός εις την υπακοήν του, αδελφός και συλλειτουργός αργότερον, σχων μάλιστα την ιδιαιτέραν τιμήν, να λάβω τον ύψιστον της αρχιερωσύνης βαθμόν από τα τίμια χέρια Του.
Οι συνεχείς και καθ’ όλη την διάρκεια του έτους περιοδείες του ανά τις Ενορίες της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και η εκ του σύνεγγυς παρακολούθησις του έργου και της προσφοράς μιάς εκάστης εξ αυτών, μαζί με το εμπνευσμένο συγγραφικό του έργο, αποδεικνύουν τον ιεραποστολικόν του ζήλον και την αγάπην Του για τον Χριστό και την Εκκλησίαν Του. Δεν έγραφε για να γίνει διδάκτωρ Θεολογίας ή καθηγητής Πανεπιστημίου. Δεν τύπωνε τα βιβλία για να γίνει γνωστός και διάσημος. Τον ενδιέφερε μόνον να μορφωθεί ο Χριστός στις καρδιές των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτό κήρρυτε πάντοτε κατόπιν προγράμματος και οι πιστοί έτρεχαν να ξεδιψάσουν τις ψυχές τους με τον πνευματικό του λόγο. Ήταν εκείνος που ανέδειξε τους κατανυκτικούς Εσπερινούς, ως πνευματικές αφορμές προσευχής και διδασκαλίας, κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Στα πλαίσια του ιεραποστολικής τους δράσεως, από τις πρώτες στιγμές της ιερατικής του διακονίας στον Παγκράτι, εντάσσεται εξ αρχής η δημιουργία του Συνδέσμου Αγάπης «Ιερός Χρυσόστομος» με το Ορφανοτροφείο, τις Κατασκηνώσεις και η πνευματική διακονία της νεότητος με εκατοντάδες νέους, φοιτητές, σπουδαστές και μαθητές. Κορυφαίες στιγμές της ιεροκηρυκτικής του δραστηριότητος τότε ήταν οι Κύκλοι μελέτης της Αγίας Γραφής και τα κατά Πέμπτην εσπερινά κηρύγματα. Εξέδωσε το Περιοδικό «Πειραική Εκκλησία» και ίδρυσε και τον ραδιοφωνικό Σταθμό «Πειραική Εκκλησία» στον οποίον όχι μόνο ομιλούσε με εκπομπές συνεχώς, αλλά επιστατούσε ο Ίδιος, για να επιτυγχάνεται ο σκοπός της ιδρύσεώς του, που δεν ήταν άλλος από την ορθόδοξη κατήχηση των ανθρώπων.

Ο ραδιοφωνικός Σταθμός «Πειραική Εκκλησία», και οι δύο μεγάλες Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις στο Καπανδρίτι και την Παιανία αποδεικνύουν ότι υπήρξε ακάματος πνευματικός εργάτης και μεγάλος οραματιστής για το ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας μας. Δεν θα ήταν υπερβολή, εάν λεγόταν πως όλη του η ζωή, υπήρξε μια εργώδης πνευματική διακονία, γι’ αυτό ανέπτυξε πλούσια ποιμαντική και κοινωνική δράση, χωρίς να αποβλέπει σε ιδιοτελείς σκοπούς και στο ίδιον όφελος, παρά μόνον στην εύκλεια της Εκκλησίας και την δόξα του Χριστού. Κοντά του διδαχθήκαμε πρώτα και πάνω απ’ όλα τον Χριστό της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Συν τούτω ανδρωθήκαμε στην Εκκλησία διδασκόμενοι από την ευσέβεια και την ευσυνειδησία Του, την ακεραιότητα του ήθους και του χαρακτήρα του, την ιεροπρέπεια και την εντιμότητά του, την αγάπη προς τον άνθρωπο. Γενόμενος Αρχιερεύς είχα να ενθυμούμαι την αρχιερατική Του ευσυνειδησία, την αρχοντιά, την σύνεση και την σοβαρότητά του, τον τρόπο της Ιερουργίας, την υπεύθυνη στάση του υπέρ της αληθείας, τους αγώνες κατά των αιρέσεων και υπέρ των εθνικών θεμάτων.

Η εκ βάθρων δημιουργία της Ιεράς Συνοδικής Μονής Παναγίας της Χρυσοπηγής επίσης αποδεικνύει, ότι υπήρξε βαθύς γνώστης της Ορθόδοξης Χριστιανικής ζωής στην πράξη. Προσέφερε ολόκληρο τον εαυτό του στον αυθεντικό Όρθόδοξο Μοναχισμό, που συνδυάζει την ορθόδοξη πνευματικότητα με το ιεραποστολικό έργο. Ως έμπειρος διδάσκαλος ενέπνεε τον ιεραποστολικό ζήλο και την πρόθυμη διακονία του ευσεβού χριστιανικού Λαού προς δόξαν Θεού. Συχνά πυκνά μας εθύμιζε τον αποστολικόν «Ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» και το «ο Κύριος ου γαρ απέστειλέ με βαπτίζειν, αλλά ευαγγελίζεσθαι» και «ουαί μοι εάν μη ευαγγελίζωμαι». Έτσι κατάφερε και αναδιοργάνωσε την Ιερά Μητρόπολιν Πειραιώς. Ανήγειρε Ιερούς Ναούς και Ιερές Μονές. Χειροτόνησε δεκάδες Ιερέων μετά από ακριβή εξέταση και δοκιμασία «και ο εωρακώς μεμαρτύρηκε και αληθινή εστί αυτού η μαρτυρία». Ο πολιός Γέρων Καλλίνικος εσίγησε πλέον εις τους τωρινούς δυσκόλους καιρούς, όμως κατέλιπε πνευματικήν παρακατηθήκην, πολύτιμον κατά πάντα και φωτεινήν διά την μέλλουσαν πορείαν μας, εις τρόπον ώστε αυθορμήτως αναφωνούμεν μετά του σοφού Σολομώντος: «Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων και ευλογία Κυρίου επί κεφαλήν αυτού, εν εσχάτοις καιροίς, ώσπερ λύχνος πάμφωτος τω κόσμω έλαμψε και ηύγασε τοις πιστοίς.»