Σημείον αντιλεγόμενον

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

 

Ήσαν προφητικά α λόγια του πρεσβύτου Συμεών, όταν κρατούσε στα χέρια του τον ενανθρωπήσαντα Κύριο, όταν ήταν βρέφος. Έχοντας στην αγκαλιά του το βρέφος Ιησού ομολογεί ο πρεσβύτης Συμεών, ότι το βρέφος είναι ο Σωτήρας του κόσμου, τον οποίο ανέμενε με λαχτάρα, και προφητεύει: «ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών και εις σημείον αντιλεγόμενο». Πέρασαν από τότε δύο χιλιάδες χρόνια. Ο Χριστός ήταν και είναι πάντοτε «σημείον αντιλεγόμενον». Πλήθη πιστών θα τον δεχθούν ως Σωτήρα και Λυτρωτή. Θα τον βάλουν στην καρδιά τους και θα τον αγαπήσουν μέχρι μαρτυρίου. Θα τον θέσουν ως θεμέλιο της ζωής τους. θα στηριχθούν επάνω στον αιώνιο βράχο του. Θα του δώσουν με ειλικρίνεια όλη την καρδιά τους. θα εύρουν κοντά του λύτρωση, ηρεμία, ειρήνη, χαρά, επανάπαυση, σωτηρία πραγματική. Θα κηρύξουν το όνομα του ως το «μοναδικό όνομα». Θα φωνάζουν σαν τον Ναθαναήλ: «Ευρήκαμεν ον έγραψε Μωσής και οι Προφήται». Θα τον υμνήσουν με δύναμη ψυχής και ειλικρίνεια καρδιάς. Θα νιώσουν πανευτυχείς πλησίον του. Αλλά και πάρα πολλοί θα απιστήσουν. Θα μείνουν με τα μάτια της ψυχής τους κλειστά, από ανθρώπινο εγωισμό. Το κήρυγμα του θα τους φανεί μωρία. Θα σκανδαλισθούν με τον σταυρό του και θα σκοντάψουν επάνω στον βράχο του. Και θα συνθλιβούν και θα πέσουν και θα βρεθούν στο χάος, θα «κείνται εις πτώσιν».

 

Σημείον αντιλεγόμενον ο Χριστός. Η προφητεία του Συμεών επαναλαμβάνεται. Σήμερα μάλιστα βρίσκεται στο αποκορύφωμα της. Παρά τη θεοποίηση του ανθρωπίνου εγώ και των ανθρώπινων επιτευγμάτων, παρά την πνευματική παραζάλη της συγχρόνου εποχής, ο Χριστός για μυριάδες ανθρώπων είναι και παραμένει ο αληθινός Θεός της αγάπης, το ύψιστον εφετόν, «ο Αδελφιδούς» της καρδιάς, ο Μαγνήτης των ψυχών, το μοναδικό στήριγμα του βίου, το φως το αληθινό, ο αληθινός δρόμος της ζωής, ο μοναδικός Σωτήρας των ανθρώπων. Όμως δυστυχώς και πάμπολλοι συνάνθρωποι μας παραμένουν στο σκοτάδι της πλάνης, τυφλώττουν πνευματικώς. Ο Χριστός για αυτούς είναι ο μεγάλος άγνωστος. Δεν τον χρειάζονται. Τα καταφέρνουν μόνοι τους. Έχουν για στήριγμα τους το ανθρώπινο μυαλό. Τους φθάνει η σύγχρονη τεχνολογία. Ο Χριστός τους είναι περιττός. Αγνοούν την σωστική και μοναδική διδασκαλία του. τους φθάνουν οι ανθρώπινες ιδέες. «Κείνται εις πτώσιν».

 

Ο Χριστός σημείον αντιλεγόμενον. Πολλοί άνθρωποι του καιρού μας ευχαρίστως πιστεύουν στη μάγισσα και τον αστρολόγο. Ευχαρίστως καθοδηγούνται από την πλάνη και το ψέμα. Ευχαρίστως στηρίζονται στα ζώδια και την απάτη. Μόνον το Χριστό δεν καταδέχονται. Το φως του τους ενοχλεί. Η αλήθεια του τους ελέγχει ανυπόφορα. Τους αρέσει καλύτερα μόνον ό, τι κατασκευάζει το ανθρώπινο μυαλό. Δεν έχουν την δύναμη να τον δεχθούν ως Σωτήρα. Τους λείπει η δεκτικότης της καρδιάς. Αρνούνται πεισματικά την παρουσία του και διολισθαίνουν από το κακό στο χειρότερο και παραπαίουν και μένουν άδειοι και πλάθουν ανθρώπινα στηρίγματα για αν ικανοποιήσουν την αδυναμία τους. «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον». Ήλθε για αν αναπλάσει, για να αναμορφώσει κι γι αν σώσει τον άνθρωπο. Έγινε άνθρωπος για να θεώσει τον άνθρωπο. Αλλά πολλοί άνθρωποι κλείνουν ερμητικά τις ψυχές τους στο ακτινοβόλο θεϊκό φώς Του. Τους φθάνει η ανθρώπινη πυγολαμπίδα. Αυτοκαταδικάζονται και ευρίσκονται πάντοτε «εις πτώσιν».

 

Συ, αγαπητέ αναγνώστα, σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι; Στην ομάδα των αναστημένων εν Χριστώ ή των πεπτωκότων; Ρίξε μια ματιά στη ζωή σου με ειλικρίνεια. Ερεύνησε τη συνείδηση σου και δώσε την απάντηση στον εαυτό σου. Είσαι από τους αναστημένους πνευματικά εν Χριστώ ή από αυτούς οι οποίοι θεληματικά παραμένουν πεπτωκότες πνευματικά;

 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Φεβρουάριο του 1997