«ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

 Αλήθεια! Πόσες φορές της ζωής μας απομένουν; Κανένας δεν το γνωρίζει. Ο θάνατος έρχεται σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα. Πόσο αδικούμε τον εαυτό μας, αν αφήνουμε να περνάει ο χρόνος πνευματικά ανεκμετάλλευτος! Μας δόθηκε για αν τον χρησιμοποιούμε για την επιτυχία της ηθικής τελειοποιήσεως μας, ώστε μ’ αυτόν να πετύχουμε την ανύψωση της καρδιάς μας, «την μόρφωσιν του Χριστού» στην ψυχή μας. Πιθανόν αύριο να ζητούμε μέρες ή στιγμές, για να διορθώσουμε ότι κακό θα παρατηρήσουμε στον εαυτό μας. Είναι όμως αμφίβολο αν θα μας δοθούν. Είναι αγαθό πολύς μεγάλης σπουδαιότητας ο χρόνος. Αλλά γι’ αυτό ακριβώς έχει και αρκετούς κλέφτες και εχθρούς. Κλέφτες και εχθρούς ύπουλους, μες τους οποίους εμείς εντελώς επιπόλαια συμμαχούμε, αγνοώντας ότι οι κλέφτες του χρόνου κλέβουν ταυτόχρονα και την δική μας ευτυχία. Και πρώτος κλέφτης του χρόνου είναι η αμέλεια και η ραθυμία. Εχθρός επικίνδυνος, μα και τόσο αγαπητός σε εμάς. Αλήθεια! Αν με ειλικρίνεια ρίξουμε μια ματιά στη ζωή μας, θα δούμε, ότι το φοβερό αυτό κλέφτη του χρόνου εμείς τον αγκαλιάζουμε, τον έχουμε φίλο, καμιά φορά μάλιστα και σύντροφο αχώριστο. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν καταστρέφουν τα ωραία τους χρόνια σε μια ασυλλόγιστη τεμπελιά; Νέοι αμελείς και ράθυμοι κατέστρεψαν το μέλλον τους, χωρίς να μπορέσουν να δημιουργήσουν τίποτα. Έχασαν πολύτιμες ευκαιρίες και τώρα, με άσπρους πλέον κροτάφους, κλαίνε πάνω στα ερείπια της τεμπελιάς τους. Άνθρωποι με ικανότητες και τάλαντα, με δυνατότητες να μεγαλουργήσουν, όταν πιάστηκαν απ’ το λήθαργο της τεμπελιάς, έθαψαν τις ικανότητες τους και μαζί μ’ αυτές έθαψαν και τη νίκη της ζωής τους. πόσες προόδους θα είχανε κάνει, αν έλειπε εντελώς η αμέλεια απ’ τη ζωή μας!

Υπάρχει όμως και δεύτερος κλέφτης του χρόνου, συγγενής του πρώτου. Είναι η αναβολή. Το «εις αύριον τα σπουδαία» που στοίχισε τη ζωή στον Αρχία, το βασιλιά των αρχαίων Θηβών, είναι σύνθημα δυστυχώς και πολλών ανθρώπων σήμερα. Αναβάλλουν. Πάντα αναβάλλουν και χάνους έτσι μοναδικές ευκαιρίες. Αναβάλλουν κι αφήνουν αχρησιμοποίητο πολύτιμο χρόνο της ζωής τους. αναβάλλουν και καταστρέφουν το μέλλον τους. κακό απόφθεγμα το «εις αύριον τα σπουδαία». Κάθε στιγμή έχει και τα δικά της καθήκοντα. Κάθε ώρα έχει τις δικές της υποχρεώσεις. Αν το έργο και το καθήκον αυτής της στιγμής το αναβάλλουμε για αύριο, το αύριο θα ‘ρθει και εκείνο με τις δικές του υποχρεώσεις. Πως θα μπορέσουμε να διεκπεραιώσουμε σήμερα και τα σημερινά μας έργα και τα χθεσινά και τα προχθεσινά και της περασμένης εβδομάδας; Απλούστατα, κάθε τι που αναβάλλουμε, τις περισσότερες φορές χάνεται. «Ο δρόμος του αύριο οδηγεί στην πόλη του πότέ» λένε οι Γάλλοι και έχουν δίκιο. Υπάρχει και τρίτος κλέφτης, κλέφτης απατηλός. Είναι η σκέψη η ανεδαφική, πως έχω καιρό. Αλλά ποιος σου είπε πως έχεις καιρό; Ποιος σε διαβεβαίωσε για τη διάρκεια του χρόνου της ζωής σου; Είναι αυτή η σκέψη που ο εχθρός της ψυχής μας σφυρίζει στο αυτί. Φοβερό θα είναι, αν την ακούσουμε, και απείρως φοβερότερο, αν την πιστέψουμε.

 

Αγαπητέ αναγνώστη, θα αλλάξεις ευχές με την ανατολή του καινούργιου χρόνου. Θα ευχήθηκες και θα σου ευχήθηκαν τον καινούργιο χρόνο ευτυχισμένο. Πρόσεξε! Από σένα εξαρτάται η ευχή αυτή να γίνει πραγματικότητα. Φιλοσόφησε πάνω στο πέρασμα του χρόνου. Μην αφήνεις τις μέρες σου να περνούν σε ραθυμία και αναβολή. Κάνε πάντα το καθήκον σου, που αντιστοιχεί σε κάθε στιγμή της ζωής σου. Ο χρόνος σου δίνεται, για να προκόψεις βέβαια στις επαγγελματικές σου εργασίες. Μα κυρίως και προπαντός, για τον πνευματικό σου καταρτισμό, για την ψυχική σου αναγέννηση. Ο Απόστολος Παύλος βροντοφωνεί, ιδίως στην αρχή κάθε χρόνου! «Βλέπετε, πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρό» (Εφεσ. ε΄16). Κι αλλού: «ως καιρόν έχομεν εργαζώμεθα το αγαθόν προς πάντας» (Γαλ. στ΄10). Και πάλι: «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. στ΄ 2). Ο δε Απόστολος Πέτρος τονίζει « Εν φόβο τον της παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε» (Α΄ Πέτρ. α΄17) και «μηκέτι άνθρωπων επιθυμίαις, αλλά θελήματι Θεού τον επίλοιπον εν σαρκί βιώσαι χρόνου» (Α΄Πέτρ. δ΄2).

 

Αδελφέ, αυτές τις αλήθειες εύχομαι να έχεις στον καινούργιο χρόνο σαν σύνθημα σου. Και νασαι απόλυτα βέβαιος, ότι το νέο έτος θα είναι για σένα έτος αίσιο και ευτυχισμένο.

 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Ιανουάριο του 1992