Είμαστε πλασμένοι για τη ζωή!

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

 Η ευσπλαχνία του μεγάλου Θεού μας έφερε στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς. Συνεχής η ροή του χρόνου. Το 2003 ανήκει πλέον στο παρελθόν. Ενώπιον μας καινούργιος χρόνος. Τον γιορτάζουμε με ευχές και προσδοκίες. Τον Θέλουμε ατελείωτο. Η ευχή που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας «χρόνια πολλά», δείχνει την ενδόμυχη διάθεση μας να μην τελειώσει ο χρόνος. Θέλουμε και επιθυμούμε για τους εαυτούς μας και τους δικούς μας ατελείωτο χρόνο. Τούτο δείχνει ακόμα ότι στα βάθη της καρδιάς μας υπάρχει ενδόμυχη πεποίθησης για τη ζωή. Δεν πιστεύουμε στον θάνατο, πιστεύουμε στη ζωή και ζούμε ξέγνοιαστοι απολαμβάνοντας τη ζωή. Κάνουμε σχέδια. Καταστρώνουμε προγράμματα. Βάζουμε στόχους. Οραματιζόμαστε την κατάκτηση της ζωής. Η διάθεση μας αυτή δεν είναι κακή. Δείχνει την πεποίθηση που ο ίδιος ο Δημιουργός έχει βάλει εντός μας, ότι είμαστε φτιαγμένοι για τη ζωή. Το λάθος μας ευρίσκεται στο ότι περιορίζουμε τη ζωή μόνον εδώ στη γη. Είμαστε κοντόφθαλμοι. Δεν βιώνουμε συνειδητά πάντοτε την πραγματικότητα ότι η ανθρώπινη ζωή δεν περιορίζεται μόνον στο στενό χρόνο της επίγειας ζωής, κάτι τέτοιο θα ήταν ανάξιο για τον κατ’ εικόνα Θεού πλασθέντα αθάνατο άνθρωπο. Η επίγεια ζωή μας είναι το ξεκίνημα της ζωής μας. Μα η ζωή μας επεκτείνεται και πέραν του παγερού τάφου. Η πλάκα του τάφου δε σταματά τη ζωή. Ο θάνατος δεν είναι διακοπή της ζωής αλλά η αλλαγή του τρόπου ζωής. Και αρχίζει ο χρόνος της αιωνιότητας που δεν έχει πλέον τέρμα, που δεν έχει εναλλαγή ετών, αλλά είναι αιώνιος και ατελεύτητος.

Είμεθα πλασμένοι για τη ζωή, αλλά όχι μόνο για την ολιγόχρονη επίγεια ζωή. Στη γη ξενοδοχούμεθα. Εδώ είμαστε περαστικοί. «Πάροικοι έσμεν εν γη αλλοτρία», «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν». Πλασθήκαμε αθάνατοι. Η πεποίθησης αυτή είναι ενδόμυχη φωνή βαλμένη μέσα μας από τον ίδιο το Δημιουργό μας. Αλλά είναι και βεβαίωσης ακράδαντη του ίδιου του Δημιουργού μας. Πανανθρώπινη είναι η πίστης και η πεποίθησης για την αθανασία του ανθρώπου. Όποιος αμφισβητεί αυτή την πραγματικότητα δεν είναι φυσιολογικός άνθρωπος και στερείται του φωτός της αλήθειας. Το τραγικό όμως της όλης υποθέσεως για τους πολλούς ανθρώπους είναι ότι δεν ζουν για την αιωνιότητα. Εκλαμβάνουν τη γη σαν μόνιμη κατοικία και ζουν προσκολλημένοι στα αγαθά της γης, τα πρόσκαιρα και τα εφήμερα. Μια τέτοια αντίληψης είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Μπορούμε να απολαμβάνουμε τα αγαθά της επίγειας ζωής αλλά συγχρόνως να ετοιμαζόμαστε και για την αιώνια ζωή, εκεί όπου δεν είμεθα κάτω από την πίεση και τη φθορά της ροής του χρόνου. Η ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη δεν μας κηρύσσει άρνησιν της επίγειας ζωής, μας διδάσκει την σωστή χρήσιν και σωστή απόλαυση της επιγείου ζωής. Μας διδάσκει ότι η επίγεια ζωή έχει μεγάλο νόημα και μεγάλο σκοπό. Είναι η προετοιμασία μας για την επουράνια ζωή. Δεν πρέπει να ζούμε προσκολλημένοι στ εφήμερα επίγεια αγαθά. Μπορούμε να απολαμβάνουμε νομίμως αλλά έχοντας πάντοτε την σκέψη μας στραμμένη στην αιωνιότητα. Όταν μέσα μας υπάρχει η φροντίδα για τη δική μας τελειοποίηση, για την ψυχική μας μεταμόρφωση εν Χριστό, για την ευαρέστησιν μας ενώπιον του Θεού, τότε μπορούμε ανέτως να χαιρόμεθα την επίγεια ζωή και να είμεθα βέβαιοι για την κατάκτηση της αιωνιότητας. «Πάντων απόλαυσον αμαρτίας απόστηθι» μας διδάσκει ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας, άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

 

Όταν η ζωή μας είναι ποτισμένη από την σκέψη της αιωνιότητας και όταν εμπνεόμεθα από τον Κύριον και Αρχηγόν της ζωής, τον ενανθρωπήσαντα Λυτρωτή μας, τότε κατακτούμε και κερδίζουμε και την επίγεια και την αιώνια ζωή. Διαφορετικά χάνουμε και τις δύο μορφές της ζωής. Ο Χριστός είναι το μυστικό της κατακτήσεως της ζωής, μας το είπε το αδιάψευστο στόμα του: «εγώ ήλθον ινα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν». Μακριά από το Χριστό υπάρχει ουτοπία ζωής, παραμονεύει ο θάνατος με όλη την παγερή μορφή του. Ο Χριστός είναι η ζωή, το διακήρυξε ο ίδιος: «εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή», είπε. Με οδηγό το Χριστό βαδίζουμε ασφαλώς το δρόμο της ζωής. Εκμηδενίζουμε το φόβο του θανάτου, ζούμε και απολαμβάνουμε τη ζωή και δεν φοβούμεθα τη φθορά που δημιουργεί η ροή του χρόνου.

 

Αυτήν τη μορφή της ζωής που είναι πραγματική κοντά στο Χριστό εύχομαι σε όλους σας τώρα με το ξεκίνημα της καινούργιας χρονιάς. Εύχομαι ζωή εν Χριστό, χαρούμενη και ευτυχισμένη και στην επίγεια μορφή της και εις την πέραν του τάφου αιωνιότητα. Ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας, ο Μέγας Βασίλειος, τον οποίο τώρα στην αρχή του χρόνου γιορτάζουμε, είναι και στο σημείο αυτό ο μεγάλος μας οδηγός. Εκείνος κατέκτησε τη ζωή και στις δύο μορφές της. Αυτήν την κατάκτηση δια των πρεσβειών του να χαρίσει και σε όλους εμάς ο Θεός.

 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Ιανουάριο του 2004