Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Δ!ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ: Η Αλήθεια για την Εκκλησιαστική περιουσία
19. «Τριβές Εκκλησίας με εκκλησίασμα» ανύπαρκτες.
Ο κ. Υπουργός της Παιδείας, στο ανακοινωθέν του προς τον Τύπο μετά την επίσκεψη των Αρχιερέων – εκπροσώπων της Ιεραρχίας, δήλωσε ότι οι προτάσεις της Κυβερνήσεως για την εκκλησιαστική περιουσία, αποσκοπούν και στο να σταματήσει η αντιδικία της Εκκλησίας με το εκκλησίασμα της. Μας ενοχλεί αφάνταστα αυτή η φράση του κ. Υπουργού. Είναι εντελώς ανεδαφική, άδικη και εκτός πραγματικότητος. Μπορεί να υπάρχει κάποια «τριβή» σε μεμονωμένες περιπτώσεις χωριών, που εποφθαλμιούν κάποια μοναστική έκταση. Αλλ’ οι περιπτώσεις αυτές και ελάχιστες είναι και εντελώς αδικαιολόγητες. Οι διεκδικούντες τα μοναστηριακά αυτά εδάφη τις πιο πολλές φορές δεν είναι ακτήμονες, αλλά άπληστοι γεωργοί γαιοκτήμονες ή και οικοπεδοφάγοι. Έπειτα, κατά κανόνα οι ελάχιστοι αυτοί χωρικοί δεν είναι συνήθως «εκκλησίασμα», γιατί κατά το πλείστον κινούνται εκτός του χώρου της Εκκλησίας. Στις πραγματικές περιπτώσεις ακτημόνων, ποτέ η Εκκλησία δεν φάνηκε ανάλγητη αλλά πάντοτε στοργική. Και το έδειξαν οι έως τώρα καθημερινές προσφορές της. Όμως το να ικανοποιούνται σε βάρος της Εκκλησίας ιδιοτελή συμφέροντα ατόμων δεν είναι το ενδεδειγμένο. Γιατί τότε έχουμε ζημιά του ευρύτερου λαϊκού σώματος το οποίον η Εκκλησία με την ύπαρξη της εξυπηρετεί.
20. Ποιο «απαράδεκτο καθεστώς» υπάρχει;
Ο κ. Υπουργός με το προς την Ιερά Σύνοδο έγγραφο του, που είδε και το φως της δημοσιότητος, δικαιολογώντας της απαιτήσεις της Πολιτείας, επί της εκκλησιαστικής περιουσίας ομιλεί για «απαράδεκτο καθεστώς» και γ’ αυτό η Πολιτεία προβαίνει στην ρύθμιση του θέματος και κάμει τις δύο γνωστές εναλλακτικές του προτάσεις, που κατά την γνώμη του λύνουν το πρόβλημα. Η φράση αυτή του κ. Υπουργού μας θλίβει βαθύτατα, γιατί είναι ατυχής και λίαν προσβλητική για την Εκκλησία. Ποια «απαράδεκτη» κατάσταση δημιούργησε η ολίγη περιουσία που έχει απομείνει στην Εκκλησία: και γιατί δεν είναι «απαράδεκτη» η κατάσταση που δημιουργεί με τα εκατομμύρια στρέμματα των δημοσίων δασών και αγρών ή των οικοπέδων που κατέχει το Δημόσιο και άλλοι Οργανισμοί; Στο υπουργείο του εξ αφορμής διαφόρων νόμων ή αποφάσεων σημειώνονται τον τελευταίο καιρό πολλές προστριβές με τον λαό, και άλλος μεν απαιτεί μεταγραφή των φοιτούντων στο εξωτερικό φοιτητών, άλλοι ενοχλούνται με τον α΄ ή β΄ νόμο. Θα ήθελε ο κ. Υπουργός να χαρακτηρισθεί η κατάσταση αυτή απαράδεκτη; Φυσικό είναι να υπάρχουν προστριβές ατόμων ή και ομάδων και με την Πολιτεία και με την Εκκλησία ακόμη, όταν συγκρούονται συμφέροντα ατομικά ή και ομαδικά, των οποίων είναι δυσχερής η ικανοποίηση τους. Αλλοίμονο στη Διοίκηση που είναι πρόθυμη πάντοτε για ανεπίτρεπτες υποχωρήσεις. Η εκκλησιαστική περιουσία δεν έχει δημιουργήσει «απαράδεκτη» κατάσταση. Η Εκκλησία με τα ψιχία που της εναπόμειναν εξυπηρετεί και ανακουφίζει τον λαό. Αλλά και εάν με τη λέξη «απαράδεκτο καθεστώς» εννοεί ο κ. Υπουργός την μη αξιοποίηση ως τώρα της εκκλησιαστικής περιουσίας, και τότε θα του υπενθυμίσουμε αυτό που σε άλλη σελίδα του παρόντος γράφουμε, ότι δηλαδή θα πρέπει να παύσει να παρεμβάλλει η Πολιτεία εμπόδια στην αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, είτε με την άρση των απαγορευτικών όρων δόμησης των αστικών οικοπέδων, είτε με την κατάργηση της περί «διακατεχόμενων εδαφών» άδικης και αστήρικτης νομικής θεωρίας. Τότε η Εκκλησία ανεμπόδιστη θα μπορούσε να προχωρήσει στην αξιοποίηση της περιουσίας της.
21. Τα περί ενοικιάσεως για 100 χρόνια, παραπλανητικά.
Όσον αφορά στην πρόταση περί ενοικιάσεως της εκκλησιαστικής περιουσίας για 100 χρόνια, είναι θαυμάσιος ελιγμός, για να αφαιρεθούν δια παντός τα εκκλησιαστικά κτήματα, χωρίς σοβαρή αντίδραση της Εκκλησίας, που μπορεί να μείνει με την ψευδαίσθηση ότι δήθεν δεν της αφαιρείται η κυριότητα της περιουσίας της. Ποιος ποτέ θα τολμήσει να αποβάλλει τους χωρικούς, τις κοινότητες, τους συνεταιρισμούς από τα εκκλησιαστικά εδάφη που θα εκμεταλλεύονται επί 100 χρόνια; Μακάριοι οι κατέχοντες! Υπενθυμίζουμε το γεγονός των εκκλησιαστικών εκτάσεων που κατέλαβαν οι αξιωματικοί στον οικισμό Παπάγου. Έγινε προ ετών δίκη. Εδικαιώθηκε η Εκκλησία. Αλλ΄ η δικαστική απόφαση δεν εφαρμόσθηκε. Οι καταπατητές κατέχουν την έκταση, οικοδομούν, κτίζουν βίλες και εξοχικά και η Εκκλησία έμεινε με το χαρτί της δικαστικής δικαιώσεως στο χέρι! Καλύτερα είναι να δεχθεί το Κράτος τις προτάσεις της Ιεραρχίας, να πάρει τα δάση και τους αγρούς του Ο.Δ.Ε..Π. και να αφήσει τα Μοναστήρια ανενόχλητα, για να μπορέσουν να επιζήσουν.
22. Τυχόν εφαρμογή των προτεινομένων «εναλλακτικών λύσεων», αφορμή για συνεχείς προστριβές.
Εάν τελικά δοθεί η εκκλησιαστική περιουσία προς «αξιοποίηση» από τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, αν και θεωρούμε την πρόταση τελείως θεωρητική και πλήρως ανεφάρμοστη, όπως και προηγουμένως τονίσαμε εφ’ όσον δεν υπάρχουν παραγωγικοί συνεταιρισμοί τότε θα έχουμε συνεχείς προστριβές Μονών και χωρικών, Εκκλησίας και αγροτών. Όλοι οι παροικούντες εν Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε την ελληνική νοοτροπία. Γνωρίζουμε τις κακοδιοικήσεις των διαφόρων Οργανισμών. Τους ατελείωτους καυγάδες των συμβουλίων τους. Την απόκτηση κέρδους χωρίς κόπο που επιδιώκουν οι πιο πολλοί. Φαντασθείτε, λοιπόν, την συνεδρίαση ενός συμβουλίου συνεταιρισμού με την γνωστή ελληνική νοοτροπία για την διανομή των κερδών. Οι διαπληκτισμοί, οι αντεγκλήσεις, οι φωνές, οι βλαστήμιες θα πήγαιναν σύννεφο. Και στην όλη αυτή διαμάχη θα είναι κάπου σε μια άκρη ένας καλόγερος ή μια καλόγρια, περιφρονημένοι, ίσως και υβρισμένοι, περιμένοντας να πάρουν μερίδιο της Μονής, από τα δικά τους κτήματα, για να μπορέσει να ζήσει η μοναστική τους Αδελφότης. Οποίος εξευτελισμός του ράσου! Αλλά και σε τυχόν συνεκμετάλλευση αστικών κτημάτων που προτείνει ο κ. Υπουργός θα υπάρχουν συνεχείς προστριβές των εκπροσώπων της Πολιτείας με εκείνους της Εκκλησίας. Θα υπάρχει υπόνοια, πραγματικά ή όχι, καλοπροαίρετα ή κακόπιστα, για συνεχείς δωροδοκίες, μεροληψίες, καταχρήσεις, αντιδικίες, κατά τα ελληνικά πάντοτε δεδομένα. Μόνον οι αγνοούντες τα συμβαίνοντα, κατά κανόνα, σε παρόμοιες περιπτώσεις, μπορούν να χαρακτηρίσουν τους φόβους μας υπερβολικούς. Έπειτα, τι το «σέμπρικο», κατά την χωριάτικη ορολογία, προοδεύει στην Ελλάδα; Ποιος θα εξασφαλίσει ειλικρίνεια, αμεροληψία, αντικειμενικότητα, ευπρέπεια; Τα περί κρατικών εγγυήσεων θα μείνουν μόνο λόγια, γιατί ποιος πολιτικός θα έχει την τόλμη να έρχεται σε αντιδικίες με μεμονωμένα ή ομαδικά συμφέροντα, για να υποστηρίξει το συμφέρον της Εκκλησίας; Ας δώσει πρώτα το Δημόσιο τα δικά του ακίνητα και τουριστικά εδάφη και τη δική του κολοσσιαία περιουσία ή άλλοι Οργανισμοί που διαθέτουν ανάλογες μεγάλες περιουσίες σε ειδικούς φορείς για αν γίνει η αξιοποίηση τους και εάν το πείραμα πετύχει, τότε εξετάζεται και το θέμα των εκκλησιαστικών αστικών και τουριστικών εκτάσεων. Η καθημερινή πραγματικότητα πιστοποιεί πως ό,τι είναι κρατικό και δημόσιο καρκινοβατεί. Να χρησιμοποιηθεί η Εκκλησία σα πειραματόζωο δεν είναι σωστό. Και εάν η Πολιτεία αγαπά την Εκκλησία να μη ν επιμείνει σε προτάσεις και λύσεις ανέφικτες, προβληματικές και ζημιογόνες για τη μητέρα του Έθνους Ορθόδοξη Εκκλησία.
23. Ούτε η δήμευση είναι εφικτή.
Κατά την γνώμη εγκύρων νομικών κύκλων η δήμευση από το Κράτος της εκκλησιαστικής περιουσίας, χωρίς την συγκατάθεση της Εκκλησίας, προσκρούει σε πολλά νομικά κωλύματα: α. Κατ’ αρχήν μόνοι τους οι Αρχιερείς, χωρίς την σύμφωνη γνώμη των ηγουμενοσυμβουλίων των Ιερών Μονών και των συμβουλίων του ΟΔΕΠ και των Ιερών Ναών που έχουν περιουσία, δεν έχουν το δικαίωμα να παραχωρήσουν την εκκλησιαστική περιουσία. Διότι, απλούστατα, όπως προαναφέρθηκε, δεν την διαχειρίζονται. β. Η εκκλησιαστική περιουσία για την οποία υπάρχουν τίτλοι, δηλαδή προέρχεται από αγορά, κληρονομιές μοναχών, διαθήκες και αφιερώσεις εφ’ όσον το Σύνταγμα προστατεύει την ιδιοκτησία. Την δε εκκλησιαστική περιουσία που προέρχεται από διαθήκη δεν έχουν δικαίωμα να παραχωρήσουν ή εκποιήσουν ούτε τα διοικητικά συμβούλια. γ. Το δίκαιο των χωρών της Ε.Ο.Κ. είναι αντίθετο στη δήμευση περιουσίας. Καμία ελευθέρα δημοκρατική χώρα κάνει δημεύσεις εκκλησιαστικών κτημάτων, πλην, βεβαίως, των κουμουνιστικών χωρών. Οι χώρες τις Ε.Ο.Κ. σέβονται το δικαίωμα ιδιοκτησίας των Εκκλησιαστικών τους. δ. Τυχόν αρπαγή από το Κράτος της εκκλησιαστικής περιουσίας θα δημιουργήσει πολύ μεγάλη κοινωνική αναστάτωση, διότι στρέψει εναντίον της Κυβερνήσεως όλους όσοι έχουν κάνει δωρεές κτημάτων στην Εκκλησία, θα πληγώσει δε τις καρδιές των ευσεβών Χριστιανών που επιθυμούν τα αφιερωθέντα να παραμείνουν εσαεί στην Εκκλησία.
24. Η Εκκλησία και τώρα είναι διατεθειμένη να προσφέρει πολλά.
Η Εκκλησία, από ότι γνωρίζουμε, και τώρα είναι διατεθειμένη να προσφέρει και τις δασικές και τις αγροτικές εκτάσεις του ΟΔΕΠ. Αλλ’ ασφαλώς δεν πρέπει να δεχθεί απογύμνωση των Μοναστηριών από τα κτήματα τους αθέτηση της επιθυμίας των ευλαβών Χριστιανών που αφιέρωσαν την περιουσία τους στην Εκκλησία και τα Μοναστήρια για την καλύτερη επιτέλεση του θεάρεστου έργου τους. Όλα αυτά πρέπει η Εκκλησία να τα παραχωρήσει με ανταλλάγματα τελείως και από κάθε οικονομικό πόρο και υποχρεωμένη να επαιτεί. Δεν θα πρέπει το Ορθόδοξο Ελληνικό Κράτος να αδικήσει την Εκκλησία. Η εξασθένηση της Εκκλησίας είναι συμφορά του λαού και ζημιά του Έθνους!
ΤΕΛΟΣ...
Από το βιβλίο: «Η ΑΛΗΘΕΙΑ για την εκκλησιαστική Περιουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου που εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 1986 εκ του τυπογραφείου της Αποστολικής Διακονίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου