«Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Το έλεός του Θεού μας αξιώνει, για μια ακόμη χρονιά, να εορτάσουμε το παμμέγιστο γεγονός της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Δεν ξέρω κατά πόσον έχουμε όλοι μας βαθιά συναίσθηση και επίγνωση του παμμέγιστου αυτού γεγονότος. Συνηθίσαμε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Τους δίδουμε φαντασμαγορικό χαρακτήρα. Τα εορτάζουμε σαν βιοτική ανάγκη μας, αλλά  - διερωτώμαι – πόση επίγνωση έχουμε και πόση βαθιά συνείδηση της καθόδου του Θεού στη γη; Είναι γεγονός όχι απλώς ζωτικής σημασίας, αλλά γεγονός υπαρξιακής αυτοσυνειδησίας. Γεγονός που εσφράγισε την ανθρώπινη ιστορία. Γεγονός που πρέπει να βιώνουμε συγκλονιστικά. Να αναμοχλεύει το «είναι» μας. Να συγκινεί τα τρίσβαθα της ψυχής μας. Να μας απορροφά και να μας μεταμορφώνει ψυχικά. Ολόκληρο το μυστήριο της σωτηρίας μας συγκεφαλαιώνεται και συνοψίζεται στις τέσσερις λέξεις του Αποστόλου Παύλου: «Θεός εφανερώθη εν σαρκί…» (Α΄ Τιμ. γ΄ 16)!

 

Ο Υιός κα Λόγος του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Παναγίας Τριάδος, με την άφατη αγάπη του Θεού Πατρός και εν Αγίω Πνεύματι, μας φέρει εκ της ανυπαρξίας στη ζωή. Μας δημιουργεί λογικά όντα, εμφυσά στο πρόσωπο μας πνοή ζωής και μας φτιάχνει «κατ’ εικόνα» Του. Ο Ίδιος ο Υιός και Λόγος του Θεού ως ενανθρωπήσας Σωτήρας και Λυτρωτής μας αναπλάθει και μας αναδημιουργεί και μας ανοίγει διάπλατα τον θείον νυμφώνα της Βασιλείας Του δίδοντας μας τη δυνατότητα της θεώσεως. Πόσοι όμως από μας που κατακλύζουμε τους ιερούς ναούς Του, έχουμε πλήρη συναίσθηση του θαυμαστού και ανυπέρβλητου αυτού γεγονότος και πόσοι από όλους μας ζούμε συνειδητά την παρουσία του Σωτήρος Χριστού μέσα στην καρδιά μας; Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, αναφερόμενος στο μυστήριο της καθόδου του Θεού στη γη, διατυπώνει μια πικρή πραγματικότητα: Λέγει: «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιωάν. α΄ 11) που σημαίνει ότι ο Σωτήρας Χριστός ήλθε στο σπίτι και στους ανθρώπους που Αυτός ο Ίδιος δημιούργησε, αλλά τα δημιουργήματα Του – εμείς δηλαδή οι άνθρωποι – δεν Τον δεχθήκαμε, κάνοντας κακή χρήση του αυτεξουσίου, δηλαδή της ελευθέρας θελήσεως με την οποία ο Ίδιος επροίκισε. Του λέμε: «Δεν σε θέλουμε εδώ στο σπίτι που Συ δημιούργησες» αυτή είναι μια πικρή πραγματικότητα που ζούμε σαν ανθρώπινη κοινωνία πολύ έντονα, ιδιαίτερα στην εποχή μας. «Δεν μας χρειάζεσαι, Σωτήρα Χριστέ», λένε οι πολλοί. «Ζούμε χωρίς Εσένα». Αυτό είναι το δράμα της σύγχρονης εποχής!

 

Ο Χριστός παραμένει για ένα πλήθος ανθρώπων ο μεγάλος Άγνωστος. Μένει παραπονεμένος έξω από την θύρα της ψυχής πολλών ανθρώπων. Ο Ίδιος με στοργή «ίσταται και κρούει την θύραν». Θέλει να Του ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής και να εισέλθει εντός μας. Θέλει να μας περιλούσει με το φως το ανέσπερο – το δικό Του, να μας σώσει από την καταστροφική πορεία που θεληματικά βαδίζουμε, να μας πλημμυρίσει με τη χαρά της πραγματικής ζωής. Και οι πολλοί του λέγουν δυστυχώς, «Δεν σε θέλουμε. Φύγε από κοντά μας». Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Γιατί πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί κανείς για τη συμπεριφορά των ανθρώπων που ενώ είναι βαπτισμένοι στο όνομα Του, ζουν χωρίς καμία ουσιαστική σχέση μαζί Του, ζουν χωρίς Χριστό, μεθυσμένοι από τους καπνούς του εγωισμού τους; «Εν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν» (Πράξ. ιζ΄ 28). Αυτός είναι το Α και το Ω της ζωής. Αυτός είναι ο Θεός της αγάπης που έκλινεν ουρανούς και κατέβηκε για να αφθαρτοποιήσει τη φθαρείσαν από την αμαρτία φύση μας. Αυτός είναι η αλήθεια και το φώς. Η εορτή της κατά Σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου, ο εορτασμός του συγκλονιστικού αυτού γεγονότος, ας αφυπνίσει τις συνειδήσεις όλων μας. Ας αφυπνίσει τις καρδιές ημών που Τον αγνοούν και Τον απορρίπτουν. Βίωση ευτυχίας στη ζωή και χαράς αληθινής χωρίς Χριστό δεν υπάρχει. Σωτηρία χωρίς Σωτήρα Χριστό είναι ουτοπία και ψεύδος.

 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Δεκέμβριο του 2003